Roland & The Believers (B) Blues Banana Peel Ruiselede (30-05-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: Banana Peel info artist: Roland © Rootsville 2022

Mensen zeggen soms: “als gepensioneerde heb je toch veel tijd?” Awel neen, het is misschien een cliché maar een actieve gepensioneerde heeft weinig tijd, want vandaag trok ik alweer op richting Ruiselede en de Banana Peel want daar kregen ze Roland & The Believers over de vloer. Ik wou dit zeker niet missen en blijkbaar was ik niet de enige want alweer prijkt het bordje “Sold Out” aan de voordeur.

Voor de meeste mensen hoeft Roland (Van Campenhout - geboren te Boom in 1944) geen introductie meer. In de jaren '70 toerde hij de hele wereld rond met Rory Gallagher. Hij staat bekend om zijn vele succesvolle samenwerkingen: Rory Gallagher, Arno Hintjens, Johan Verminnen, Neeka, Wannes Van de Velde, Paul Michiels, Admiral Freebee, Jean Blaute... de lijst is eindeloos! Bij zijn Believers rekenen we Nils De Caster, die met zijn viool, mandoline, steel guitar en andere instrumenten al vele Belgische topmuzikanten begeleidde. Hij is ook bekend van The Broken Circle Breakdown band. Ook Sara De Smedt is van de partij. Zij vormt al een viertal jaren een duo met Nils en haar loepzuivere stem gaat recht naar de ziel van een song. Met zo’n talken samen op het podium kon het alleen maar vonken geven.

Naar goede gewoonte werd er stipt op tijd gestart en kregen we er eentje van Nils en Sarah, ‘Someday When Live Is Over’, waarna Roland de zang overnam met ‘Mr. Jelly Roll Baker’, als ik mij niet vergis van Lonnie Johnson. Nog maar twee songs ver en het was al genieten geblazen met dit zeer getalenteerde trio. Sara speelt een fijn stukje bas en haar backing vocals maken het geheel compleet. ‘If I Were A Butterfly’ wordt dan aangekondigd als “een lied over sex met insecten”, a little bit kinky maar wel fijne zang van Nils. Het mag ook een beetje gekker met ‘The Cuckoo’ waarin zich een dialoog ontspon tussen Roland en Sara, waarbij deze laatste met een hoog kinderstemmetje de backings verzorgde.

Er werd duidelijk wat Gentse humor gebracht op het podium van de Banana Peel en ons trio amuseerde zich wel. Er was ook plaats voor wat nieuw werk met ‘We Gotta Move On’, een country-achtig nummer dat binnenkort op de nieuwe plaat van Sara en Nils zal verschijnen. Voor de pauze kwamen nog een aantal fijne dingen op ons af zoals de folk song ‘It takes A Worried’ man, ‘Blaze’s Blues’ van Townes Van Zandt en de Bessie Smith klassieker ‘Nobody Wants You When Your Down And Out’, die de eerste set in schoonheid afsloot. Dit was alvast een prachtig eerste gedeelte. Drie topmuzikanten die elkaar weten te vinden, en elkaar het licht in de ogen meer dan gunnen.

Nu tijd voor wat frisse lucht, want het was alweer broeiend warm en genieten van een frisse Duvel en we konden er weer tegenaan. Set twee werd begonnen met eentje opgedragen aan Tiny Legs Tim, goede vriend van ons trio en met ‘He Was A Friend Of Mine’ kregen we alweer een emotioneel moment te verwerken. Straf om te zien en te horen wat een indruk Tim bij iedereen heeft nagelaten....

Hierna gaf Nils een schitterende demonstratie weg op zijn lapsteel en toonde hij alweer zijn groot muzikaal talent. Naar aanleiding van zijn verjaardag werd ook Bob Dylan niet vergeten en klonk ‘Meet me In The Morning’ door de geluidsinstallatie en dat werd gevolgd door het opgewekte ‘Freight Train’ van Elizabeth Cotton. Voorwaar, voorwaar, het was alweer genieten geblazen. De fans van JJ Cale kwamen ook aan hun trekken met het zeer mooie ‘Tijuana’, waarbij Sara En Nils alweer lieten horen dat ze perfect bij elkaar passen. Roland serveerde ons dan een wel heel speciale versie van ‘St James Infirmary’ dat eindige met een stukje ‘Wonderful World’ van Satchmo wat naadloos overging in ‘Nobody Sings The Blues Like Blind Wille McTell’. En om van de ene blinde naar de andere te gaan kregen we van de ‘Psychelic Everly Brothers’ zoals Roland ineens een bandnaam uit zijn mouw schudde, een knappe ‘The Soul Of A Man’ van Blind Willie Johnson.

Dit sloot dan weer het concert van vanavond af. De MC van dienst was een beetje in snelheid genomen, want het was veel vroeger gedaan dan anders, en hij spoedde zich richting bühne om alsnog een extra aan te vragen. Ons trio liet het zich geen twee keer vragen en trakteert ons nog op ‘Catfish (Million Dollar Man’ van de hand van Bob Dylan. Hierna viel het doek over dit , alweer mag ik zeggen, geweldig optreden.

Ondertussen grossieren ze daar in Ruiselede in top gigs en dat maakt het altijd fijn om de verre rit naar West-Vlaanderen te ondernemen. Nog nooit ontgoocheld geweest daar en altijd genoten. Bij deze, mijn hartelijke dank. Op 13 juni volgt dan het laatste concert voor de zomer met “When Paris Met The Blues”. Ik zou zeggen: “ Heb je nog ticket? Snel zijn is de boodschap want het zou wel kunnen dat dit alweer is uitverkocht”. See you next time guys !!!

Marcel